Miód znany jest ze swoich prozdrowotnych właściwości. Wspomaga serce, mózg, nerki, układ pokarmowy, przyspiesza gojenie ran, zwiększa odporność organizmu i wiele, wiele innych. Zaleca się, aby dziennie spożyć równowartość trzech łyżek jakiegokolwiek miodu (dzieci do lat pięciu – dwie łyżeczki, a młodsze niż rok w ogóle nie powinny go dostawać, gdyż może doprowadzić do zatrucia jadem kiełbasianym). Jednakże, aby w pełni skorzystać z dobroczynnego działania miodu musimy być pewni, że kupimy produkt najwyższej jakości, a nie nic nie warte zamienniki, które mogą posłużyć jedynie jako kolorowy cukier. Zatem na co zwracać uwagę podczas zakupów? Zapraszamy do artykułu pt. “Jak wybrać dobry miód i go przechowywać? Wszystko o miodzie.”
Przejdź na skróty:
Jak rozpoznać dobry miód?
Poniżej poruszamy wszelkie aspekty zakupu miodu. Dowiedz się na co zwracać uwagę, aby wybrać dobry miód!
Cena
Wybierając miód zwracamy uwagę na jego cenę. Najtańsze produkty będą „chrzczone” cukrem lub w inny sposób „kombinowane”, dlatego ich dobroczynne wartości są znacznie obniżone. Prawdziwe miody zawsze są droższe. Cena jest zależna od rodzaju miodu – mniej zapłacimy za najpowszechniejsze np. wielokwiatowe, rzepakowe, a więcej za trudniejsze do zebrania np. spadziowe.
Etykieta
Drugą rzeczą, którą sprawdzamy jest etykieta. Znajdziemy na niej bardzo ważne informacje o kraju pochodzenia miodu. Może to być jeden kraj lub mieszanka miodów z państw UE, spoza UE albo obydwa naraz. Wystrzegamy się miodów i mieszanek spoza UE, gdyż w dużej mierze zawierają w sobie najgorszej jakości miód pochodzenia chińskiego. Najlepiej wybrać produkty z naszej rodzimej ziemi. Równie ważna jest także data rozlewu. Miód, który ma już więcej niż trzy miesiące i się nie skrystalizował, bądź nie zaczął krystalizować, został wcześniej podgrzany, aby ładnie wyglądał i przez to stracił swoje odżywcze właściwości.
Jeżeli na etykiecie producent skupia się głównie na zdjęciach pszczół zamiast dokładnie określić cechy miodu, to nie powinien on budzić naszego zaufania. Najlepsi sprzedawcy, którzy są pewni swoich produktów na pewno poinformują nas o rodzaju miodu, miejscu produkcji, dacie rozlewu, a także o tym, że ulega krystalizacji i czy zawiera jakieś dodatki (smakowe, zapachowe, pyłki itp.).
Konsystencja
Miód podgrzany i/lub z dodatkiem cukru przez długi czas jest płynny i ma krystalicznie czystą konsystencję. W prawdziwym miodzie, na dnie słoiczka, powinniśmy zauważyć osad lub początki krystalizacji. Jego płynna konsystencja nabrana na łyżeczkę i zlewana z powrotem do słoiczka będzie tworzyła widoczne kręgi i stożek, natomiast miód „udawany” będzie się szybko łączył z resztą zawartości słoiczka (prawie jak olej). Ponadto dobry produkt wlewany do szklanki z chłodną wodą tworzy jednolitą stróżkę, a „podrabiany” łatwiej się urywa i szybciej rozpuszcza.
Najłatwiej różnicę między prawdziwym i „podrasowanym” miodem poznać wczesną wiosną, zimą lub nawet późną jesienią, kiedy pszczoły nie zdążyły jeszcze wytworzyć nowego i w sklepach wyprzedaje się zapasy z zeszłego roku. Taki miód na pewno ma już kilka miesięcy, więc jeżeli nie jest jeszcze skrystalizowany, to znaczy, że został wcześniej podgrzany i w ten sposób pozbawiony dużej ilości wartościowych składników.
Nawet kupno skrystalizowanego miodu nie daje nam pewności, że wybraliśmy produkt dobry. „Chrzczone” również się krystalizują, choć potrzebują do tego zdecydowanie dłuższego czasu. Trudno jest wtedy odróżnić lepszy od gorszego, ale możemy spróbować nabrać go na łyżeczkę – jeżeli będzie bardzo twardy, to będzie to oznaczało, że mógł zostać zmieszany z cukrem. Prawdziwy łatwiej daje się nabierać. Eksperyment należy przeprowadzić, gdy miód ma temperaturę około 10-12 stopni. Niestety, ta metoda nie sprawdza się przy tak zwanych miodach kremowych, które podczas krystalizacji są mieszane, aby w ten sposób uzyskać delikatną strukturę, dającą się łatwo nabierać i smarować.
Zapach, smak, barwa
Zapach prawdziwego miodu jest intensywny i charakterystyczny. Z czasem wietrzeje. Miody „chrzczone” mogą pachnieć bardzo słabo od samego początku, a niekiedy da się w nich wyczuć inne niż miodne wonie. Natomiast barwą ani smakiem nie ma się co sugerować, gdyż zależy ona od rodzaju miodu i pory zbierania pyłków przez pszczoły (stąd widoczne różnice zabarwienia nawet w obrębie tego samego gatunku miodu).
Miejsce zakupu
Panuje powszechna opinia, że najlepszy miód dostaniemy na ryneczku. Nie do końca jest to prawda. Otóż niektórzy sprzedawcy mogą karmić swoje pszczoły, przez cały okres zbierania pyłków, syropem cukrowym i później sprzedawać taki gorszej jakości miód, jako jeden z najlepszych jakościowo, bazując tylko na swoim dyplomie pszczelarza. Oprócz tego oni także potrafią podgrzewać miód, aby ten dłużej był płynny, bo dla większości ludzi płynny oznacza lepszy, co jest oczywiście dużym błędem. Jak również znane są przypadki dodawania do miodu mąki, aby specjalnie wytworzyć w nim osad „niby” świadczący o prawdziwości miodu. Dlatego też najlepiej kupować miód u zaufanych pszczelarzy i to prosto z pasieki lub w sklepach ze zdrową żywnością.
Co prawda w hipermarketach też możemy trafić bardzo dobre miody, ale trzeba dobrze sprawdzić ich opisane wcześniej właściwości.
Jakie są rodzaje miodów?
Wrzosowy, rzepakowy, lipowy, wielokwiatowy, spadziowy – to tylko niektóre z rodzajów miodu, jakie możemy spotkać na półkach sklepowych. Nie trudno się domyśleć, że takie określenie ma nam sugerować z pyłków i soków jakich roślin powstał dany miód. I trzeba wiedzieć, że jest to bardzo istotna informacja, ponieważ oprócz różnych smaków, każdy z tych produktów ma także inne właściwości zdrowotne. A więc jaki powinniśmy wybrać na własne potrzeby?
Miód akacjowy
Bardzo słodki i dość długo pozostaje w stanie płynnym. Jest polecany szczególnie osobom cierpiącym na choroby układu trawiennego i moczowego. Ochrania i regeneruje ścianki żołądka oraz zapobiega powstawaniu kamicy nerkowej z racji swojego moczopędnego działania. Posiada wiele cukrów prostych, które łatwo przenikają do krwi odżywiając cały organizm, a co za tym idzie pomaga zwyciężyć zmęczenie i odpręża. Okłady z miodu akacjowego przyspieszają gojenie liszajów i innych chorób skórnych.
Miód gryczany
Słodki, ostry, lekko piekący; wolno krystalizuje (do czterech miesięcy). Bardzo dobry na problemy z miażdżycą i sercem. Wzmacnia układ nerwowy, pamięć, wzrok, a także odtruwa wątrobę. Dzięki dużej zawartości żelaza pomaga w leczeniu niedokrwistości, natomiast obecność witaminy C wzmacnia organizm i pilnuje przed niebezpiecznymi wolnymi rodnikami. Dodatkowo przyspiesza proces gojenia ran oraz zrastania uszkodzonych kości, dlatego zaleca się go spożywać po operacjach i cięższych chorobach.
Miód lipowy
Słodki, ale równocześnie ostry i nieco gorzki; krystalizuje w ciągu kilku tygodni. Ponieważ ma właściwości przeciwgorączkowe, przeciwkaszlowe i wysoką aktywność antybiotyczną, jest idealny do leczenia grypy, przeziębienia i innych chorób górnych dróg oddechowych. Oprócz tego pomaga w schorzeniach sercowych, a dzięki zawartości olejków eterycznych uspokaja, łagodzi stres i ułatwia zasypianie.
Miód manuka
Jest to miód zbierany z kwiatów manuka rosnących w Nowej Zelandii. Zyskuje sobie coraz większą sympatię na całym świecie z racji swoich wybitnych właściwości leczniczych. Wspomaga układ trawienny i odpornościowy oraz pozytywnie wpływa na kondycję skóry. A dzięki substancji o nazwie methylglyoxal (MGO lub UMF) ma bardzo silne działanie antybakteryjne, przeciwgrzybiczne i odkażające. Kupując go sprawdzamy liczbę wskazującą ilość MGO lub UMF. Im jest większa, tym silniejsze działanie bakteriobójcze, ale również wyższa cena.
Miód rzepakowy
Słodki, z lekką nutą goryczki; bardzo szybko się krystalizuje (nawet w ciągu tygodnia). Ma dobry wpływ szczególnie na serce, naczynia krwionośne, wątrobę, nerki, górne drogi oddechowe, tarczycę i śledzionę. Polecany jest także przy chorobach wrzodowych żołądka i dwunastnicy, podwyższonym ciśnieniu oraz miażdżycy. Ponadto, dzięki dużej zawartości boru, wspomaga wzrost i odbudowę kości, a także reguluje metabolizm.
Miód wrzosowy
Delikatnie słodki i nieco gorzkawy; krystalizuje raczej szybko. Działa moczopędnie i przeciwzapalnie, dlatego wspomaga leczenie chorób dróg moczowych, prostaty i kamicy nerek, a także stanów zapalnych jamy ustnej. Dobrze wpływa na jelita i żołądek, ułatwiając trawienie.
Miód wielokwiatowy lub leśny
Smak i krystalizacja są zależne od rodzaju oblatywanych kwiatów. Stosuje się go ogólnie jako wzmocnienie organizmu i pomoc w leczeniu różnych chorób. Rodzaj leczonych schorzeń jest również uwarunkowany rodzajem zbieranego pyłku. Wskazany dla osób cierpiących na alergie.
Miód spadziowy (z drzew iglastych)
Słodki o żywicznym posmaku; krystalizuje dość szybko (w kilka tygodni). Spadź, to wydzielina owadów żywiących się roślinnością. Jeżeli nie potrafią one zsyntetyzować wszystkich cukrów pobranych z rośliny, to wydzielają je w postaci spadzi zbieranej później, między innymi, przez pszczoły. Jest on polecany w chorobach górnych dróg oddechowych, naczyń krwionośnych i serca, a także stosuje się go przy anemii i problemach z przemianą materii. Zawiera dużo białka, więc ma wysoką wartość odżywczą.
Miód spadziowy (z drzew liściastych)
Słodki o nieco cierpkim i specyficznym smaku; krystalizuje dość szybko. Zastosowanie podobne jak miodu z drzew iglastych, a ponadto pozytywnie wpływa na układ moczowy i drogi żółciowe.
Jak przechowywać miód?
Aby miód nie stracił swoich właściwości musimy go odpowiednio przechowywać. Powinien być szczelnie zamknięty w szklanym słoiczku i schowany przed działaniem promieni słonecznych. Przetrzymywany w temperaturze pokojowej lub w lodówce może stać nawet kilka lat i nic mu się nie stanie – zachowa swoje wartości, a najwyżej trochę zmieni swój kolor lub straci swój zapach.
