Znaki drogowe wpływają na bezpieczeństwo i ułatwiają poruszanie się po drogach. Spotykamy się z nimi niemal na każdym kroku, ale rzadko kiedy zastanawiamy się, kto jest odpowiedzialny za ich ustawianie. Sprawdzamy, jak wygląda proces legalizacji znaków drogowych i co na ten temat mówią przepisy.
Przejdź na skróty:
Kto może postawić znak drogowy?
Na drogach występują miejsca szczególnie niebezpieczne. Nawet jeśli wydaje nam się, że w danym miejscu powinien stanąć znak, nie możemy postawić go na własną rękę. Takie działanie mogłoby spowodować chaos komunikacyjny. Warto wziąć pod uwagę, że oznakowanie drogowe musi spełniać określone wymagania, a żeby ustawić znak, należy dobrze przeanalizować sytuację. W innym przypadku znak, zamiast poprawić bezpieczeństwo, może je pogorszyć.
Samowolne umieszczanie znaków na drogach publicznych jest zresztą wykroczeniem. Zgodnie z artykułem 85 Kodeksu wykroczeń kto samowolnie ustawia, niszczy, uszkadza, usuwa, włącza lub wyłącza znak, sygnał, urządzenie ostrzegawcze lub zabezpieczające albo zmienia ich położenie, zasłania je lub czyni niewidocznymi, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Za organizację drogi, a więc m.in. za odpowiednie rozmieszczenie i montaż znaków, odpowiada jej zarządca. Jest to:
- wójt, burmistrz lub prezydent miasta dla dróg gminnych;
- zarząd województwa dla dróg wojewódzkich,
- zarząd powiatu dla dróg powiatowych,
- Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad dla dróg krajowych.
Montaż znaków drogowych – do kogo się zwrócić?
Znaków nie wolno ustawiać samodzielnie. Jeśli jednak uważamy, że w jakimś miejscu montaż oznakowania miałby pozytywny wpływ na warunki na drodze, możemy złożyć wniosek o postawienie znaku drogowego. Pismo należy skierować do organu zarządzającego daną drogą:
- miasto na prawach powiatu – prezydent miasta,
- drogi gminne i powiatowe – starosta,
- drogi wojewódzkie – marszałek województwa,
- drogi ekspresowe i autostrady – GDDKiA.
We wniosku należy podać lokalizację, w jakiej miałby stanąć znać, i jak najdokładniej opisać występujący problem. Po pozytywnym rozpatrzeniu pisma właściwe służby przygotowują projekt zmiany organizacji ruchu.
Jak postawić znak drogowy na terenie prywatnym?
Warto przyjrzeć się również, jak wygląda kwestia oznakowania dróg i terenów prywatnych. W tym przypadku decyzję o zamontowaniu znaków podejmuje właściciel terenu lub drogi, również właściciel ponosi koszt inwestycji. Nie oznacza to jednak pełnej dowolności. Postawione oznakowanie musi spełniać te same wymagania co znaki stawiane na drogach publicznych. Co ważne, drogi wewnętrzne muszą być znakowane zgodnie z obowiązującymi przepisami ruchu drogowego.
Ile kosztuje postawienie znaku drogowego? Wszystko zależy od rodzaju oznakowania i wielkości tablicy. Koszt tablicy waha się od kilkudziesięciu do kilkuset złotych. W renomowanych sklepach (na przykład na: https://www.znakowo.pl/tabliczki-znaki-na-zamowienie-wlasny-wzor/), oprócz standardowego oznakowania, można zamówić znaki drogowe na zamówienie, np. tabliczki uzupełniające typu „parking tylko dla klientów sklepu”.
Wymagania dla znaków drogowych
Znaki drogowe ustawiane na drogach publicznych i prywatnych muszą spełniać wymagania określone w załącznikach do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach. Przepisy nie tylko podają, jak powinien wyglądać znak (wzór, kolorystyka, wielkość, liternictwo, zasady tworzenia napisów, odblaskowość), ale zawierają również szczegółowe wytyczne dotyczące zasad umieszczania ich na drodze i sposobu montażu.
Jak powinny być ustawione znaki drogowe?
Znaki drogowe mocuje się na konstrukcjach wsporczych (słupkach, wysięgnikach, ramach, konstrukcjach bramowych), można również wykorzystać w tym celu istniejącą infrastrukturę (np. słupy linii telekomunikacyjnych, latarnie, ściany budynków). Na drogach z poboczem umieszcza się je w taki sposób, by odległość od krawędzi korony drogi była większa niż 0,5 m (chyba że nie pozwalają na to warunki).
W pasie dzielącym jezdnię dwujezdniową powinny być ustawione w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od zewnętrznej krawędzi opaski, natomiast na ulicach – w odległości 0,5 m – 2,0 m od krawędzi jezdni. Odległość znaku od jezdni mierzy się w poziomie od krawędzi jezdni do najbliższego skrajnego punktu tarczy znaku.
